Son birkaç seneye oranla,
bu sene çok erken başladı şiiri, günümüzün.
Belki de yaz kendinden fazla uzayarak,
sonbaharın kısmetini çiğnemişti.
Düşük bir mavi gökyüzüne,
yine kaderimizi çizecekti.
Koca şehir sessizliğimize tepişirken,
gün ertesinin yerinden bile oynamayacak,
bir sürü uykuları.
Ve ben iki aya kalmaz,
bir sahne sonrası istirahatı,
bir daha seninle tanışıyorum.
Birçok seneye kıyasla,
bu sene erken yanaştı seninli günlerimiz.
Belki de kıskanç saçların belinden fazla uzayarak,
muradiyeli bir kızın,
soyadıma çıkmak üzerine olduğu bir yolda ayağına dolanmıştı.
Tecrübesizliğinin kısmetini yemişti benimli günlerinin.
Kocamış, bu çaylak şehir, yerleşmiş olduğu dünyanın,
kusarken gölgesine,
çıkışta bir mavi, gök senin yüzünde,
kaderimizden dönüyordu.
Ve ben iki aya kalmaz,
bir sahne öncesi heyecanım,
gene senden ayrılıyorum.
Neyzen Emre TOMBUL
22/09/2010
