Çığlıklarını ezberletiyor benden daha genç, uzun kalın bir adam.
Yalnız benim duymamı ister gibi.
Çarşafları dişliyor, kemiriyor tırnak darbelerin.
Senden artanların seviyor sana bakmalarımı.
O kendinde değildi diyecek anamın üstüne ettiğim bütün yeminler.
Şarkı sözüydü,
şiir olmuyor kalemlerimle çiğnettiğim defterler.
En çok beni doğururdun o zamanlarda sıfırlarının atıldığı.
Sene ikibindokuz küsürü.
İçme yasağı var dört duvar arasında seni beni.
NEYZEN EMRE TOMBUL
29.12.2009 00:34
24 Aralık 2009 Perşembe
DOKUZ ADAM
Yerim kendim arkam dolu.
Bir kedi fare oyunu aşk, acı, özlem dolu.
Dokuz adam yanındaysam bir de ben hepimizin sevdiği kadın hiçbirimiz yalnız dolaşamıyoruz saçı en uzunumuzla ki ben biraz şanslıyım diğer benden kısalara.
Yine de mahkumum deniz kenarındaki lokantada saçı boyalımız karşısında yemek yemeğe dokuz adamla bir tabakta.
Bir bardakta dokuz adamla.
Yarı geceden sonra rengi boyalımız, dokuz adam, ben bir yatakta.
Adamlar dokuz.
Dolanabildiğim kadar dolandım kendime yerim aynı.
Gözlerim dikenli yolların kenarında her gün dokuz canını tek tek öldüren sarı kedinin intiharında.
Dokuzuncu kattan çakılıyor her seferinde çakar sokağının kaldırımına.
Kadınlar geleceği sever, ne sever, son gördüğünü biraz daha, kime göre dokuz adamlara.
Kimden daha az sever peki, senden sonra girenden
Nereden çıkarttım, şairliğimden.
NEYZEN EMRE TOMBUL
NEYZEN EMRE TOMBUL
3 Aralık 2009 Perşembe
ATEŞTEN GELİYORUZ
İki rekabet bir yol ve göz.
Kırıklığın A bir çağrısı.
Yemincemeler sorgulu sularda lipsoz sokması!
Dem sesleri tükenmek üzere neyzenin.
Neyzenim demi kimleer gibi, geldi buldu sevgili beni.
Şair dalında sevmeli çiçeği,
şairliğimse denizleri içmiş su üstünde bedeni.
KALMAK BAZEN SON BULDUĞUN YERDE.
Bir ip iki cambaz.
Yeşilden boyalı seyreder göz, durması alışverişlerin!
Sivri biberler ilk ısırıkta temiz, dibine doğru acıyor.
Kucakta kefenlerin çıyan açılımları!
Ateş toprağa geçti, yangındanız artık biz.
Şairim dedim kimseleer gibi, buldu geldi bir sevgili beni.
Neyzenliğimse; sazlığında öpmektir kamışı.
DURMAK BAZEN SON GÖRÜNDÜĞÜN YERDE.
NEYZEN EMRE TOMBUL
03.12.2009 21:40
Kırıklığın A bir çağrısı.
Yemincemeler sorgulu sularda lipsoz sokması!
Dem sesleri tükenmek üzere neyzenin.
Neyzenim demi kimleer gibi, geldi buldu sevgili beni.
Şair dalında sevmeli çiçeği,
şairliğimse denizleri içmiş su üstünde bedeni.
KALMAK BAZEN SON BULDUĞUN YERDE.
Bir ip iki cambaz.
Yeşilden boyalı seyreder göz, durması alışverişlerin!
Sivri biberler ilk ısırıkta temiz, dibine doğru acıyor.
Kucakta kefenlerin çıyan açılımları!
Ateş toprağa geçti, yangındanız artık biz.
Şairim dedim kimseleer gibi, buldu geldi bir sevgili beni.
Neyzenliğimse; sazlığında öpmektir kamışı.
DURMAK BAZEN SON GÖRÜNDÜĞÜN YERDE.
NEYZEN EMRE TOMBUL
03.12.2009 21:40
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)