BU ŞİİRİ ŞİMDİ YAZDIM

Hayat beni bir sağa bir de sola at.
Heryerdeymiş görememişim,
ama bu son salı yokuşuna tükürdüğüm.
Dolu yağmış gözlerime kartutmaz asfaltında.
Ne çok seyredermiş meğersem beni.
Idolüymüşüm, duayeniymişim, sonradan hayranı.
Patika yollardan geçermiş yoluma çıkabilmek için.
VAY BE ne denir ki böyle bir sevgiye.
Meyhanede başım önümde içerken,
hep cephe gardında iki metre uzaklıktaymış yakınıma.
HAYAT BU AKILSIZ BAŞI BİR SAĞA BİR DE SOLA AT.
Tanıştık, oturduk, konuştuk.
İnanılır gibi değildi.
Eksik şairliğimi de duymuş bir şekilde.
Okumak istedi,
çoktan çok utanarak okuttum şimdi sizin okuduğunuz kitabımın tüm şiirlerini.
Üzerine aldı çocuklarımın hepsini!
Bir kitap dolusu sözlerime bir cümleyle cevap verebildi.
O da bende kalsın.
HAYAT BÖYLE BİR SEVDAYI HEM SAĞIMA HEM DE SOLUMA AT.

NEYZEN EMRE TOMBUL
11.11.2008