Kâbuslarımı Kapattım

Bekliyorum.

Haberi yok ki, beklerken bekletiyorum.

Hisar'ın öznesini yutmuşuz başlarken cümle, söze.

Bekletiyorum.

karşı kalede burnuna hıçkırık çeken bir kadın,

yüklemini unutmuş adının.

Gördüğüm kimsenin yüzü,

yabancı değil artık,

soru işaretleriyle dolu sohbetimin.

Bilirim, geç yattığım zamanlar sana,

hâlâ kâbusunu görmekteyim.

Yürüyorum.

Görücü usûlü taktığı papuçları vuruyor ayacığımı.

Ah bu dalak ağrısı,

Birilerinin hep dinlenmek üzere bıraktığı yerden topluyor,

koşar adımlarımı.

Duyuyorum.

Şimdi bir yerlerde yapmak istediklerimizi

gerçekleştiriyorlarmış.

Çokça bir gülüş

ama nasıl da gelmişti.

Dudağımın esneme payı yoktu,

ertelenmişti.

Sıcak yaz günlerinde,

rüzgârın ağaçları ıskaladığı ıslığı,

yaprağı intihara düşürürmüş.

Bunca yıl aslanlar gibi tuttuğum nefesinle,

duydum!

kaç yunus boğulup,

karaya vurarak ölmüş...

Gidiyorum.

Haberi yok ki,

ulaşabilmeyi becerebildiğimiz her yer

meğer

ayağımıza gelirmiş.

Gördüm.

Önümde ilerleyen kaç sevdalı

ihtiyarı genci

kurda kuşa yem olup öldü.

Durdum.

Sağıma soluma bakındım.

Kendini ısıtamayan,

aç, susuz, titrek bir kulübe buldum.

Tek battaniye üzerimizde,

geç kaldım yine uykuna dalmaya,

sana.

Düşü(m/n)de, üzerimden çaldığın battaniyem,

hissettim.

Soyadımın aynısı bebeğin,

zatürreden ölümüne sebep oldu.

Bilirim,

açığa alındığı zamanlar sırtım,

hâlâ kâbuslarını dinlemekteyim.

Gözlerinin kapalı gördüğüne yazılmıştı her şey.

Televizyonu açık unuttuğun akşamlarda,

son gösterime giren korku filmleri,

odanda ilk kez oynuyordu.

Bundan sonra anlatabileceklerim,

bizimle sınırlı.

Zaman yiyerek ömrümüzü kalırken hayatta,

sabaha doğru,

ilk kahvaltıma acıkıyorsun.

Ara sıra tutmayı kaçırdığım orucun,

Ağladım.

Kaç Somalili sarışın çocuğun,

açlıktan ölümüne sebep oldum.

Bilirim,

iki ayrı başım;

biri çakır,

diğeri beş para etmezken,

geç yattığım zamanlar sana,

Kâbuslarını kapattım.

Neyzen Emre TOMBUL

02/03/2011