NE ÇOK SEVERDİN

Kardan maske kumdan elbise.
Bir yer sofrasında tek tencere.
Bir çok kaşık, biraz dudak.
Bir şiir var çorbanın içinde.
Aynadan yüz, aynısından üçüz.
Ne dertler var ana rahminde.
Kardan maske kumdan elbise.
Ne çok severdin rüzgarın soymasını seni!
Bir çıplak teni,
nasıl örterdin bekaretini.
Uykudan yastık, geceden perde.
Ne çok severdin yatağına misafiri.
Kardan maske kumdan elbise.
İsmin yine çok eşli bir bestede.
Ne çok severdin arızaya uğramış notaları.
Boş donanımları,
transpoze edilmiş şarkıları.
Nasıl özenirdin adına yazılan eksik cümlelere.
İsmi hiç duyulmamış şair ölülerine.
Kardan maske kumdan elbise,
gel bir şiir yazalım seninle.
Poyrazın esmediği bir günde elbiselerin üzerinde olsun.
Adın son satırda.
Kardan maske kumdan elbise.

NEYZEN EMRE TOMBUL

30/05/2008