YÜZÜK PARMAĞIN İLK BOĞUMUNDA

Bak yapraklar düşüyor,
Ağaçlar yavaş yavaş atıyor elbiselerini üzerlerinden
Görünen her şey kış habercisidir,
Yapacak çok işimiz var, vakitli git evine,
Baban yarından düşmesin.
Hep birbirine benzeyen kadınlar aşık olur gözlerime,
Benzemiyorsun onlara ilk defa sen.
Tez vakit git evine
Toplayıp, çarpacağımız çok yıldız var gökyüzünde
Baban yarınımızı bölmesin.
Bir ev gördüm bugün sevgilim
Satılıktan yeni yırtmış, hatırası maktûlün
Geride kalan bebelerinin, ileride kuracakları,
Cümlelerin, kafiyelerinin, yüzü suyu hürmetine,
Alamadım nüfusu üzerime.
Aşkım bulaşma bu gece sen kimselere,
Baban yarınımızdan düşmesin.
Bütünüm, nefesim, içime çektiğim tütünüm
Bugünümü nereden bileceksin!
Neyzenler güneşi geceden sıkarlar, suyunu sağarlar,
Tadına bile bakmazlar.
Sen evinde kal bugün şu sıralar,
Baban bizden düşmesin.
Demedik mi sözümüz söz diye, çağırmadık mı cenazemize.
Tanıştırmadık mı annemle,
Kardeşimin geç kalmış onayı, babamın desturu...
Her şey ilk erguvan mevsiminin habercisidir.
Evinde kal sen bu kış şu sıralar,
Baban yazımızdan düşmesin.

NEYZEN EMRE TOMBUL

17.11.2008

03:00