gözlerin kapalı tattırdılar sana her şeyi.
Kapalı yaşadın ilk aşkının beden eğitimini.
Ev telefonuma yetişemedi dudakların.
Benim için hazırlıyorlardı hep seni.
Gözlerin farkında değildi detaysal uçkurların cetvel santimlerini.
Yukarıda yazılanlardan çok önce,
akşamdan kalma bir halk otobüsünde gözlerinle karşılaşmıştık.
Kalçalarına yer vermişti hani genç bir çocuk.
İnerken de demirde sallanan askılıkta ellerini unutmuştun.
O zaman söylemiştim işte ojelerine.
YAPMA!
Hakkımızda yazılan bu kadar yazının altında,
şimdi seninle başbaşa.
Satarken günahı şeytana,
kasıklarından akıyor göz yaşlarım.
O zaman da söylemiştim sor ojelerine!
Şiirin alt tarafı bomboş.
Kapımı giremeyeceğin kadar aralık bıraktım.
Kendini parçalayarak sok ve gir,
ben bekleyeceğim.
NEYZEN EMRE TOMBUL
24.11.2009
00:30
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
İlettiğiniz görüşün bir kimliği olsun,
lütfen ADInızı belirtiniz.